De Halligen, zoals de waddeneilanden worden genoemd, zijn veel kleiner dan bij ons, het zijn er heel veel, en ze lopen ook voor een deel onder water. Er zijn praktisch geen dijken of duinen, zoals bij Texel of Terschelling. De huizen zijn gebouwd op enorme terpen zoals we die kennen uit Friesland en Zeeland, en derhalve is het leven op die eilanden zwaar, duur en een beetje eenzaam. De mensen die hier wonen zijn daar echter opgegroeid en kiezen voor deze manier van landbouwbedrijven, die grotendeels uit het houden van vee en de visserij bestaat.
De oostelijke kant van de Noordkust (Duitsland heeft geen andere kustlijn) is een rotskust, met witte steile wanden. Dit is onverwacht, maar zegt wel iets over het gegeven dat dit hele gebied tot aan de westpunt van Engeland aan toe, ooit met elkaar in verbinding heeft gestaan, onderbroken door een laag stuk zee dat wij de wadden noemen.
Qua cultuur lijken deze gebieden ook heel erg veel op de onze: de sfeer in de havensteden, de middelen van bestaan en de mentaliteit verschillen niet veel van onze kustgebieden, het gevecht tegen de zee is natuurlijk ook hetzelfde. Toch is Rügen op een schokkende manier ook heel vreemd...
Daar waar je kleine pittoreske havenstadjes verwacht, ligt opeens een enorme betonnen kolos. Op Rügen hebben de nazi's ooit getracht een luxe vakantiedorp te bouwen, Prora, bedoeld voor leden van de partij. Het is gigantisch groot, viereneenhalve kilometer lang!, past eigenlijk helemaal niet in dit landschap en heeft maar heel even mensen geherbergd, inmiddels is het een gevaarlijke bouwval waar een deel van ingericht is als museum...
De muziek uit deze korte film is overigens van Herbert Grönemeyer, die in 2012 op de maandag op een hoofdpodium van Pinkpop stond.
De volgende documentaire hoort bij de opdrachten voor Landeskunde.
No comments:
Post a Comment